Quartetto per tromboni , 1975

Kategoria: 2. kameralne

posłuchaj

wyk. Kwartet Puzonowy Filharmonii Narodowej

obsada: 4 tn
części: I Chorał (serioso)
II Eguale (giusto, tranquillo)
rok i miejsce powstania: 1975 - Eguale, 1976 - Chorał; Poronin / Częstochowa
czas trwania: ca 10’
ilość taktów: 234 ( 93 + 141, w tym 3 odcinki aleatoryczne)
prawykonanie: 22.IX.1975, Warszawa (Eguale)
Warszawski Kwartet Puzonowy:
Stanisław Pierożek - I puzon
Jerzy Golka - II puzon
Tadeusz Niećko - III puzon
Jerzy Wysocki - IV puzon

26.XI.1976, Częstochowa (prawykonanie całości)
Warszawski Kwartet Puzonowy:
Stanisław Pierożek - I puzon
Jerzy Golka - II puzon
Tadeusz Niećko - III puzon
Jerzy Karolak - IV puzon

inne wykonania: 26.V.1993, Warszawa
Kwartet Puzonowy Filharmonii Narodowej:
Krzysztof Wojtyniak - I puzon
Andrzej Sienkiewicz - II puzon
Mariusz Lis - III puzon
Krzysztof Kot - IV puzon

wydania: nie wydany
nagrania: 26.V.1993, Kwartet Puzonowy Filharmonii Narodowej;
live; DAT („Classicord”, Warszawa), 10’27”;

26.V.1993, Kwartet Puzonowy Filharmonii Narodowej;
live; video („Pro Art”, Białystok) 10’27”;

rękopis: BN Mus. 4809
materiały: CBN 1177/dep (partytura);
ZKP N/40214;
uwagi: utwór pisany na zamówienie Odziału Warszawskiego ZKP na koncert towarzyszący Warszawskiej Jesieni;

komentarze:
„Kwartet Puzonowy pisałem w dwóch etapach. W 1975 r. powstała jedna część, którą nazwałem Eguale. Tytuł ten nawiązuje do tradycji okresu klasycznego. W ten sposób nazywa-no wówczas uroczyste kompozycje wykonywane przez kwartet puzonów. Prawykonanie Egu-ale odbyło się w Warszawie. W następnym roku skomponowałem Chorał. W ostatecznej wersji Kwartet Puzonowy wykonany został w Częstochowie w ramach Festiwalu Jeunesses Musica-les. W obydwu wypadkach wykonawcą był Warszawski Kwartet Puzonowy. Podstawowym materiałem muzycznym Kwartetu jest klaster g-f-as-H; struktura utworu oparta jest na trans-formacjach tego materiału.”
Wojciech Łukaszewski,
Komentarz do utworu Quartetto per tromboni.

„Qartetto per tromboni to dwuczęściowy poważny utwór, którego charakter podkreśla-ją tytuły części: I Chorał - nawiązujący do majestatycznych dzieł barokowych; II Eguale (na-zwa utworów pisanych na grupę jednakowych instrumentów), oparte na klasterze g-f-as-H, traktowanym jako rodzaj „mini serii” i poddawanym różnym przekształceniom z fragmentami aleatorycznymi.”
Izabela Pacewicz,
Pamięci Wojciecha Łukaszewskiego,
omówienie programu Koncertu Muzyki Kameralnej Wojciecha Łukaszewskiego,
Warszawa, 26.V.1993.

„(...) Pierwszy puzonista ma spełniać rolę dyrygenta. W odcinkach aleatorycznych autor przewiduje realizację poszczególnych partii według uznania instrumentalistów. Mogą oni powtarzać któryś z podanych odcinków lub całe ugrupowanie aż do zakończenia, które wskazuje pierwszy puzonista ściśle według zapisu. Obydwie części utworu utrzymane są w uroczystym nastroju, a tytuły, jakimi opatrzył je autor, podkreślają ich charakter wyrazo-wy.”
Maria Bączyńska -Rajchel, op. cit., s. 98.