Catulli Carmina na chór mieszany, 1967

Kategoria: 4. chóralne

posłuchaj
wyk. Polski Chór Kameralny, dyr. Jan Łukaszewski
tekst: Katullus (własc. Caius Valerius Catullus ok. 84 - ok. 54 p. n. e.)

(c. 1)
Cui dono lepidum novum libellum,
arida modo pumice expolitum?
Corneli, tibi: namque tu solebas
meas esse aliquid putare nugas
iam tum, cum ausus es unus Italorum
omne aevum tribus explicare chartis,
doctis, Iuppiter, et laboriosis.
Quare habe tibi quidquid hoc libelli
qualecumque: quod, o patrona virgo,
plus uno maneat perenne saeclo.

(c. 51)
Ille mi par esse deo videtur,
ille, si fas est, superare divos,
qui, sedens adversus, identidem te
spectetet et audit

dulce ridentem, misero quod omnis
eripit sensus mihi: nam simul te,
Lesbia, aspexi, nihil est super mi
vocis in ore.

lingua sed torpet, tenuis sub artus
flamma demanat, sonitu suopte
tintinant aures, gemina teguntur
lumina nocte.

Otium, Catulle, tibi molestum est:
otio exsultas nimiumque gestis.
Otium et reges prius et beatas
perdidit urbes.

(c. 101)
Multas per gentes et multa per aequora vectus
advenio has miseras, frater, ad inferias,
ut te postremo donarem munere mortis
et mutam nequiquam alloquerer cinerem,
quandoquidem fortuna mihi tete abstulit ipsum,
heu miser indigne frater adempte mihi.
Nunc tamen interea haec, prisco quae more parentum
tradita sunt tristi munere ad inferias,
accipe fraterno multum manantia fletu
atque in perpetuum, frater, ave atque vale.


rok i miejsce powstania: 1867, Paryż
czas trwania: ca 5’
ilość taktów: 78 (w tym 4 fragmenty w zapisie beztaktowym)
prawykonanie: nie wykonywany
wydania: nie wydany
nagrania: nie nagrany
rękopis: BN Mus. 4821
materiały: ZKP N/19869
uwagi: w rękopisie dwie wersje utworu ( II wersja - ostateczna );
w utworze niektóre fragmenty przeznaczone są do wykonania przez tenor solo;